Göygöldə məmur özbaşınalıqları – ŞİKAYƏT VAR

Beləliklə, redaksiyamıza dünən müraciət etmiş, Göygöl şəhəri, M.Ə.Rəsulzadə küçəsi, ev 36 ünvanında yaşayan vətəndaş Nazilə Süleymanova hazırda iki azyaşlı övladı ilə birgə yaşadıqları evin qəzalı vəziyyətdə olmasından son dərəcə narahatdır. Onun sözlərinə görə, yaranmış vəziyyətə görə dəfələrlə Göygöl Rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı cənab Arif Seyidova, başçının Göygöl şəhəri üzrə nümayəndəsi Mirzə müəllimə və yaşadıqları binanın balansında olduğu MİS-in rəisi Səfiyar müəllimə müraciətlər etsə də, bunların heç bir nəticəsi olmamışdır. Laki gəlin bütün bu təfsilatlarla Nazilə Süleymanovanın öz dediklərindən tanış olaq: “Yaşadığımız iki mərtəbəli bina köhnə tikilidir. Deyirlər, guya bu binanın inşasında hələ müharibədə əsir düşən almanlar da iştirak ediblər. Mən özüm və iki azyaşlı övladım birinci mərtəbədə, bir otaqda yaşayırıq. Hər necə də olsa, bina hal-hazırda qəzalı vəziyyətdədir. Təqdim etdiyim şəkildən də aydın görünür ki, ikinci mərtəbənin eyvanını saxlayan taxta tirin altı çürüyüb və hal-hazırda boşluqdur. Yəni bu tir istənilən zaman çökə bilər. Bundan başqa, mənim mənzilimin qarşısı əvvəllər açıq eyvan idi. 2014-cü ildə şəhərdə abadlaşma işləri aparıldı. Bizim mənzilin də qarşısını bir daş enində hörüb, otaq etdilər. Amma məsələ bundadır ki, görülən işlərin pulunu Fövqəladə Hallar Nazirliyi ödəsə də, tikintinin layihəsini RİH-nin Memarlıq və tikinti şöbəsinin müdiri Vüqar Hacıyevtəqdim etmişdi. Və necə olubsa, divarın tikintisi özül qoyulmadan aparılıb. Köhnə eyvan üçün özül rolunu taxta tir oynayırdı. Elə yeni daş divarı da məhz həmin tirin üzəri ilə inşa ediblər. İndi isə, divar tədricən çökür. Göygöl Rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı cənab Arif Seyidova, başçının Göygöl şəhəri üzrə nümayəndəsi Mirzə müəllimə və bu binanın balansında olduğu MİS-in rəisi Səfiyar müəllimə müraciət edəndə isə, mənə deyirlər ki, FHN-ə müraciət edim. Bilmirəm niyə?

Mən öhdəmdə iki azyaşlı uşaq olan tənha anayam. Uşaqlardan biri də xəstədir. Məgər bu icra orqanlarının bir az da olsa qayğılarına mənim haqqım çatmır? 2015-ci ildə MİS-in balansında olduğuna görə, guya ki, mənzilimizi təmir etdilər. İki uşaqla, bütün ev əşyalarımla bizi tökdülər küçəyə. Bir otaqlı mənzilin təmiri nə qədər çəkər? Bizimki düz 5 ay çəkdi. Beş ay faktiki olaraq küçədə yaşadıq. Mebelim, əşyalarım sıradan çıxdı. Səhhətimizə nə qədər ziyan dəydi. İcra başçısı bu beş ayda neçə dəfə öz maşınında yanımızdan keçdi. Bircə dəfə də maraqlanmadı ki, bu ailə niyə çölə tökülüb? Əgər evləri təmir olunursa, onları niyə müvəqqəti yaşayış yeri ilə təmin etməyiblər? Nəticədə isə, mənzilin təmiri çox keyfiyyətsiz şəkildə başa çatdırıldı. Heç təəccüblü də deyil. Sonradan maraqlanıb öyrəndim ki, ötən il şəhərimizin abadlaşdırılmasına dövlət tərəfindən 300 min manat vəsait ayrılıb, amma bu məbləğin yalnız 80 mini təyinatı üzrə xərclənib…

2008-ci ildə və 2010-cu ildə mənzil şəraitimizin yaxşılaşdırılması üçün mənə torpaq sahəsi ayrılması xahişilə icra hakimiyyətinə müraciət etmişəm. Amma bizə torpaq ayırmayıblar. Deyiblər ki, sizə düşmür. Necə olur ki, Göygölün mərkəzi xəstəxanasının yanından düz avtovağzala qədər uzanan yolkənarı ərazilərdə cənab Arif Seyidova hektarlarla torpaq sahələri də düşür, bu sahələrin üzərində kommersiya obyektləri tikmək də, onları başqa-başqa qohumlarının

adına sənədləşdirib sonra icarəyə vermək də düşür, biz sadə insanlara isə, 5-6 sot torpaq düşmür? Bu torpağı isə, icra hakimiyyətinin tapşırığı ilə bələdiyyələr bizə 1 sotunu 1000 manata təklif edirlər.

Bu il Göygöldə də sosial binaların tikintisinə başlanılır. Artıq bu binalarda mənzil veriləcək insanların siyahısı da tutulur. Mən də siyahıya alınmaq üçün müraciət etdim. Amma yenə də məni rədd etdilər. Halbuki, mən iki azyaşlı uşaqla bu gün 28 kv.m-lik mənzildə yaşayıram. Buna baxmayaraq, bu dəfə də başçının Göygöl şəhəri üzrə nümayəndəsi Mirzə müəllim dedi ki, o mənzil mənə düşmür. Amma Mirzə müəllimin özünə köhnə uşaq poliklinikasının binasını əvvəl zəbt edib, sonra özəlləşdirib, sonra da özünün şəxsi mülkünə çevirmək düşür. Həmçinin Mirzə müəllimə şəhərimizin “çay bağı” deyilən ərazisini də, bu ərazidə yerləşən gölü də zəbt eləmək düşür. Hələ bir zəbt etdiyi göldə balıqçılıq təsərrüfatı yaratmaq da, həmin ərazidə şəxsi meyvə bağı salmaq da Mirzə müəllimə düşür. Yalnız biz kasıb-kusuba heç nə düşmür…

Yeri gəlmişkən, bizim şəhərin başbilənləri dövlətə məxsus binaları zəbt etmək üsullarına çoxdan yiyələniblər. Elə bir müddət əvvəl VVAQ və notariusun yerləşdiyi, Heydər Əliyev prospektindəki 33 saylı binanı da başçı Arif Seyidov necə özəlləşdirib qızının cehizliyi kimi, öz qudası Fikrət müəllimə necə təqdim etdisə, heç kimin ruhu da

incimədi. Evi-evə qatdılar, soruşana da dedilər ki, bu bina elə əvvəldən fikrət müəllimin olub. VVAQ və notarius kimi dövlət idarələri isə, orada icarədə oturublar. Halbuki, bu idarələrin həmin binada hələ özəlləşdirməyə qədərki dövrdə yerləşdiklərini hamı bilir.

Bütün bunların müqabilində isə, Göygöl şəhərinin problemləri gündən günə artır. İlk növbədə bir ana kimi məni daha çox narahat edən problemlərdən biri də, şəhərimizin məktəblərində və uşaq bağçalarında mövcud olan vəziyyətlə bağlıdır.

Dövlətimizin və şəxsən ölkə prezidentinin bu sahəyə ayırdığı xüsusi diqqət və qayğının müqabilində, bu sahədə Göygöldə vəziyyət olduqca bərbaddır. Şəhərimizin uşaq bağçalarında mövcud neqativ halların aradan qaldırılması üçün heç bir tədbir görülmür. Rayon rəhbərliyinin tələbilə orta məktəblərdə və bağçalarda sürəkli pul yığımları həyata keçirilir. Bağçalara uşaqların qəbulu da yalnız ödəniş əsasında həyata keçirilir. Bununla yanaşı, rayonda elə bağçalar var ki, otaqlarda döşəmə də çürüyüb və ot-alaq həmin döşəmələrdən keçib otaqlarda boy atır. Məktəblərdə isə, iş o yerə çatıb ki, hətta şagirdlərdən hansısa tamaşaya görə bilet pulu yığırlar, sonra isə, tamaşa da təxirə salınır…”